RAMAZAN
SİLVANLI

BİYOGRAFİ
 

“Bazı adamlar sessiz gelir,

ama çıktıkları yer yankı yapar…

Ve bir yankı, bazen bir şehirden fazlasını titretebilir.

Sokakların ona verdiği isimle:

Ramazan Silvanlı.

1992 – Diyarbakır, Silvan.

Gözlerini açtığında, dünya zaten griydi.

Ne oyun vardı, ne de çocukluk…

Vardıysa bile, çoktan yutulmuştu karanlık sokaklarda.

 

Damarlarında akan şey sıradan bir yaşam arzusu değildi.

Onunki; hayatta kalmak, ayakta kalmak ve

herkesin göğsünü eğdiği düzene, başını dik tutarak yürümekti.

 

Silvan, Batman, İstanbul…

Şehirler değişti, ama gölge hep onunla kaldı.

Yaşamı, bir dosya değil.

Bir iz, bir koku, bir sessizlik, bazen bir bakış…

Ve sonra parmaklıklar.

12 farklı hapishane…

Silivri’nin taş duvarları, Sivas’ın buz gibi geceleri, Midyat’ın suskunluğu, Batman’ın yankılı koğuşları.

Tam 9 yıl.

365 x 9 gün.

Zamanın durmadığı, ama umutla da yürümediği yıllar.

Ama o içeri girerken bitti sanılan hikâye,

aslında o zaman başladı.

Orada pişti. Orada şekillendi.

Orada sıradan bir ismin etrafında bir söylenti, sonra bir saygı, sonra bir korku oluştu.

Çünkü bazıları içeride çürür,

bazıları içeride çelikleşir.

 

Çıktığında hiçbir şey eskisi gibi değildi.

Ama o hâlâ aynıydı.

Bakışı değişmemişti.

Yürüyüşü hâlâ ağırdı, ama adı daha hızlı yayılıyordu artık.

 

Bugün İstanbul’un karmaşasında,

Bahçelievler – Şirinevler hattında dolaşan bir gölge var.

Bazen bir sokak başında görünür,

bazen sadece ismi geçer bir sohbette —

ve ortam aniden sessizleşir.

Çünkü onun adını herkes bilmez.

Ama bilen, asla unutmaz.

 

Bu hikâye ne bir kahramanlık destanı,

ne bir masumiyet hikâyesi.

Bu, gerçeklerin karanlıkta nasıl şekil aldığına dair bir şehir efsanesi.

 

Adı: Ramazan Demir.

Namı: Ramazan Silvanlı.

Ve bu hikâyede iyiler yok…

1. Sadece hayatta kalan